Obawiam się ,
ze to co najważniejsze z życiu
przesłaniają sprawy
nieznaczące,
a diamenty
dzisiejszego dnia
chowają się za wymogami
i obowiązkami
nie chcę obudzić się
któregoś dnia
stwierdzając,
ze życie
uciekło mi miedzy palcami
i ze zużyłam cały podarowany mi czas
tylko na przeżyciu.
Niestety, ale tak to już jest, że "apetyt rośnie w miarę jedzenia", nie poprzestajemy na raz wytyczonym celu, różne się pojawiają w trakcie, zmienia się także nasza ocena, potrzeby i zawsze znajdzie się jakiś element, z którego nie będziemy zadowoleni, zmienilibyśmy go itd. Nasza myśl i czyny są zmienne w miarę bogacenia się naszych doświadczeń. Ot, taka uroda tego, co się zwie ŻYCIE.
OdpowiedzUsuńWitaj
OdpowiedzUsuńŻycie człowieka, to piękne, ale i smutne chwile. Gdyby tak wszystko dało się wyważyć...
Pozdrawiam :)
Bardzo się skupiamy na tym co my. Ale oprócz nas są inni. I najpiękniej jest coś robić z nimi. Czasami coś się nie udaje, zdaje się nam, że życie ucieka a my tracimy czas. Wyciągajmy nauki i z tego co przeciekło pomiędzy palcami. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuń